Dwór mgieł i furii

Książka

W koszyku

oceń

Dwór mgieł i furii / Sarah J. Maas ; przełożył Jakub Radzimiński ; [mapa Kelly de Groot]. - Warszawa : Uroboros - Grupa Wydawnicza Foksal, 2017. - 766, [2] strony : ilustracja ; 21 cm.

(Dwór cierni i róż / Sarah J. Maas ; 2)

Autor

Maas Sarah J. (1986- ). Autor. Radzimiński Jakub. Tłumaczenie. Groot Kelly de. Ilustracje.

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura amerykańska

Temat

Narzeczeństwo Nieśmiertelność Prythian (kraina fikcyjna)

Gatunek

Powieść Fantasy

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia BG

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W F (1 egz.)

Filia Boruja Kościelna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Pf (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Court of mist and fury, 2016.

Uwaga ogólna

Stanowi cz. 2 cyklu, cz. 1, Dwór cierni i róż, cz. 3, Dwór skrzydeł i zguby.

Recenzje:

Po ostatnich trudnych wydarzeniach Feyra dochodzi do siebie na Dworze Wiosny u boku ukochanego. Tamlin chcąc ją chronić przed złem, które może ją dopaść, nie pozwala jej opuszczać posiadłości i terenu wokół niej. Zdaje się też ignorować fakt, że dziewczyna zmaga się z traumą ostatnich tygodni. W dniu ślubu Feyra wcale nie jest szczęśliwa. Boi się, nie wie, czy powinna wychodzić za Tamlina. Błaga w myślach o pomoc, lecz nie spodziewa się, (...) że na jej wezwanie odpowie Rhysand, z którym wiąże ją umowa… Dwór mgieł i furii Sarah J. Mass to drugi tom cyklu młodzieżowego Dwór cierni i róż. Główną bohaterką i narratorką powieści jest Feyra. Dzięki pierwszoosobowej narracji jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć, co czuje, co ją dręczy, jakie koszmary śni i jak fałszywie wypada myśląc jedno, a robiąc drugi.
Feyra stała się nieśmiertelna. Nie do końca radzi sobie w nowym ciele i w nowej roli. Nie tylko ma problemy z psychiką po tym, do czego została zmuszona i co robiła, lecz także nie umie zacząć żyć tak, jak oczekuje tego od niej Tamlin. Książę chce, by była bezpieczna, ale zamyka ją w domu i ogranicza. Mężczyzna nie widzi, z czym zmaga się jego ukochana. Dziewczyna zostaje sama ze swoimi myślami i problemami.
Akcja skupia się nie tylko na tym, jak Feyra radzi sobie z problemami, które ją dopadły. Na dworze Rhysanda dowiaduje się bowiem, ze Prythian jest w niebezpieczeństwie. Swoje mroczne i złe siły rozciąga nad nim wróg silniejszy niż dotychczas. Dziewczyna musi zdecydować. komu zaufać – Tamlinowi, który ją ogranicza, chcąc ją chronić, czy Rhysandowi, który związał się z nią umową i porywa ją na kilka dni każdego miesiąca do swojej rezydencji.
Można uznać, że w książce są dwa główne wątki – związany z samą Feyrą, jej problemami, poznawaniem siebie na nowo, szukaniem własnej tożsamości w tym nowym świecie, podejmowaniem decyzji, które mogą zaważyć na jej przyszłości oraz ten związany z nowym niebezpieczeństwem. W pierwszym dzieje się wiele – dziewczyna uczy się nowych rzeczy, odkrywa swoją moc i możliwości. W drugim również nie ma nudy – pojawiają się niebezpieczeństwa, wydarzenia zaskakujące, mrożące krew w żyłach, ale nigdy schematyczne. Każda z akcji, w której bierze udział Feyra, ma inny szablon, rozwiązywana jest za pomocą innych metod.
Nie można też pominąć wątku miłosnego, który jest najmocniejszą stroną książki. Dla wielu pewnie nie będzie on zaskoczeniem, ponieważ po premierze powieści Internet zalewały wyznania miłości i uwielbienia dla jednego z bohaterów. Mocnym punktem książki jest fakt, że nie jest to nagłe zauroczenie, wszystko rozwija się powoli i wypada bardzo naturalnie, nie jest sztuczne. Czytelnik, który ma podejrzenia, co się wydarzy, nie może się wręcz doczekać, aż wreszcie dojdzie do wyznania miłości czy zbliżenia.
Druga część cyklu wypada bardzo dobrze. Jest sporo akcji, miłości i trochę zaskoczeń, a wszystko bardzo dobrze wyważone. Myślę, że jeśli podobał się wam Dwór cierni i róż, to nie muszę was namawiać do sięgnięcia po kolejną część. To naprawdę udana kontynuacja, której zakończenie sprawia, że nie można doczekać się trzeciego tomu.

„Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą, Rhys.” „Dwór mgieł i furii” po raz pierwszy przeczytałam jakoś na początku lutego, ale długo nie potrafiłam ubrać w słowa swoich emocji. Zwlekałam, ile tylko mogłam. Po części również ze strachu. Bałam się, że kiedy zacznę rozbijać ją na poszczególne czynniki to moje zdanie o niej zmieni się diametralnie (jak to w końcu często ze mną bywa). Ostatnio jednak sięgnęłam po nią ponownie. (...)